5 Centimeters Per Second ยามซากุระร่วงโรย
ยามซากุระร่วงโรย เป็นภาพยนตร์แอนิเมชันที่ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมในปี ค.ศ. 2007 ด้วยฝีมือการสร้างของ ชินไค มาโคโตะ (Shinkai Makoto) ซึ่งตัวภาพยนตร์เสร็จเมื่อวันที่ 22 มกราคม ค.ศ. 2007 และได้เปิดตัวบนเว็บไซต์ Yahoo ของญี่ปุ่น ในวันที่ 16 กุมภาพันธ์ ถึง 19 กุมภาพันธ์ในปีเดียวกัน โดยนำเพียงเนื่อเรื่องในช่วงแรกมาสร้างขึ้น ในรูปแบบของวีดีทัศน์สำหรับสมาชิกระดับพรีเมี่ยมของเว็บไซต์เท่านั้น
สำหรับส่วนของภาพยนตร์ตัวเต็มได้เข้าฉายรอบปฐมทัศน์ที่โรงภาพยนตร์ Cinema Rise ใน ชิบุยะ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น และในคราวนี้ตัวภาพยนตร์ประกอบไปด้วยเนื้อเรื่องสั้น สาม ตอน อันได้แก่ Cherry Blossom , Cosmonaut , และ 5 Centimeters per Second รวมระยะเวลาทั้งหมดราวๆหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ อีกทั้งภาพยนตร์เรื่องนี้ยังได้คุณ Tenmon มาสร้างสรรค์บทเพลงประกอบเหมือนกับแอนิเมชันในเรื่องก่อนๆของคุณชินไคอีก ด้วย ซึ่งต่อมาได้ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ทำลงในรูปแบบของ DVD ออกจำหน่ายในวันที่ 19 กรกฎาคม และในรูปแบบของนิยายที่มีการเพิ่มเติมในส่วนของเนื้อเรื่องที่ไม่ได้นำมาทำ ในภาพยนตร์อีกด้วย
โครงเรื่องในภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกกำหนดให้อยู่ในญี่ปุ่น ในช่วงปี 1990 จนถึงช่วงปัจจุบัน เป็นเรื่องราวที่แสดงถึงความห่างไกลของ โทโนะ ทาคาคิ และ ชิโนฮาระ อาคาริ ซึ่งในเนื้อเรื่องในส่วนของช่วงแรกนั้นเป็นช่วงเวลาที่ โทรศัพท์มือถือเป็นสิ่งของที่ยังไม่จำเป็นต่อการใช้ชีวิตประจำวัน และอีเมลยังไม่เป็นที่นิยมเท่ากับปัจจุบัน
บทที่ 1 : Cherry Blossom
เนื้อเรื่องในช่วงนี้เป็นการถ่ายทอดเรื่องราวของความสัมพันธ์ของ ทาคาคิ และอาคาริ ตั้งแต่ที่อาคาริย้ายมาเรียนที่โรงเรียนประถมแห่งเดียวกันกับทาคาคิ ซึ่งเริ่มจากการเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็วของทั้งคู่ เนื่องด้วยความสนใจและพฤติกรรมที่ละม้ายคล้ายคลึงกันในหลายๆด้าน และทั้งคู่มักจะชอบอยู่ในห้องสมุดในระหว่างปิดภาคเรียน เพราะว่า สภาพร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวย ทำให้ทั้งสองผูกพันกันอย่างแน่นแฟ้น จนถึงขนาดที่เรียกชื่อของอีกฝ่าย โดยปราศจากคำตามหลังหรือคำนำหน้าต่างๆ ซึ่งหากไม่สนิทกันมากจะไม่มีทางทำเช่นนั้น ด้วยวัฒนธรรมของประเทศญี่ปุ่นเอง
หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนประถม อาคาริต้องย้ายโรงเรียนไปเรียนต่อที่ โทชิกิ เนื่องจากการงานของครอครัวของเธอ แต่ทั้งสองก็ยังติดต่อกันทางจดหมายอยู่เป็นระยะ เพื่ออธิบายความรู้สึกของตนที่เกิดขึ้น แต่แล้วทาคาคิกลับต้องย้ายโรงเรียนไปศึกษาต่อที่ คาโกชิม่า กับครอบครัวของเขา เป็นเหตุให้ระยะทางแห่งความห่างไกลของทั้งสองก็เริ่มเพิ่มมากขึ้น ซึ่งก่อนที่จะย้ายออกไป ทาคาคิได้ตัดสินใจที่จะไปพบกับอาคาริอีกครั้ง โดยในการเดินทางครั้งนี้ เขาได้เตรียมจดหมายเพื่อสารภาพความในใจของเขาให้อาคาริได้รับรู้ ทว่าระหว่างการเดินทางเขากลับสูญเสียจดหมายฉบับนั้นไปกับพายุหิมะที่โปรย ปรายลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน และยังเป็นเหตุให้การเดินทางของเขาเป็นไปด้วยความล่าช้าอีกด้วย แต่ในท้ายที่สุดทั้งสองก็ได้พบกัน ทั้งสองได้คุยกันมากมายในหลายต่อหลายเรื่อง รวมถึงประทับริมฝีปากครั้งแรกซึ่งกันและกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะหลับไปในคืนนั้นท่ามกลางหิมะที่หนาวเหน็บ
เช้าวันต่อมาทาคาคิก็ได้ออกเดินทางกลับ โดยทั้งคู่สัญญาว่าจะติดต่อกันทางทางจดหมายซึ่งกันและกัน ซึ่งบนรถไฟขบวนนั้นทาคาคิมีเพียงความรู้สึกเสียใจที่จดหมายที่ต้องการจะมอบ ให้อาคารินั้นหายไป ส่วนทางอาคาริก็ได้เพียงแต่มองจดหมายในมือที่ตั้งใจจะให้กับทาคาคิอย่าง เงียบๆเช่นกัน
บทที่ 2 : Cosmonaut
ในเนื้อเรื่องส่วนนี้เป็นเนื้อเรื่องส่วนที่ถ่ายทอดบทความการดำเนินชีวิต และความคิดคำนึงหาที่มีต่ออาคาริของตัวเอกโดยผ่านสายตาของ ซุมิดะคานาเอะ เพื่อนร่วมชั้นที่หลงรักทาคาคิมาตั้งแต่ตอนที่เธอเห็นเขาที่โรงเรียนมัธยม ต้น โดยเนื้อเรื่องในช่วงเวลานี้ทั้งทาคาคิและคานาเอะทั้งคู่อยู่ในชั้นปีที่ 3 ของโรงเรียนมัธยมปลายใน ทาเนกาชิม่า ซึ่งในเมืองแห่งนี้มีสถานอวกาศทาเนกาชิม่าตั้งอยู่ด้วย อย่างไรก็ดีคานาเอะเอง ไม่ว่าจะรักทาคาคิเพียงใดก็ไม่สามารถบังคับจิตใจตนเองให้สารภาพความรู้สึก ที่มีออกไปให้ทาคาคิรับรู้ได้ แม้ว่าเธอจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันกับทาคาคินานแค่ไหน หรือแม้ว่าเธอจะหาโอกาสกลับบ้านกับเขาหลายต่อหลายครั้งก็ตาม ซึ่งการแสดงออกเช่นนี้ทำให้เห็นถึงความรู้สึกอันมากล้นของเธอที่มีต่อทาคาคิ เพียงแต่ว่าเขากลับไม่ได้ตระหนักถึงความรู้สึกของเธอเลย เขาเพียงแค่มองเห็นเธอในฐานะเพื่อนที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น หลายต่อหลายครั้งในขณะที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน คานาเอะก็เริ่มสังเกตเห็นว่า ทาคาคิมักจะเขียนอีเมลส่งถึงใครซักคน หรือไม่ก็เหม่อมองออกไปไกลแสนไกลราวกับจะมองหาบางสิ่งบางอย่างจากฟากฟ้าผืน ใหญ่ไพศาลแห่งนี้ ทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเธอนั้นคงไม่สามารถเป็นคนพิเศษสำหรับเขาได้ เธอจึงเก็บงำความรู้สึกที่มีให้กับเขาไว้ ตลอดไป
ในส่วนของทาคาคินั้น อีเมลที่เขาได้เขียน เป็นเพียงแค่ข้อความที่เขาเขียนให้กับตัวเขาเท่านั้น ซึ่งข้อความเหล่านั้นราวกับเป็นข้อความที่ตอกย้ำให้ตัวเขาเองคิดถึงอาคาริ ซึ่งตัวเขาอยากจะถ่ายทอดไปให้กับอาคาริให้เธอได้รับรู้เพียงแต่เขาไม่กล้า เท่านั้น
บทที่ 3 : 5 Centimeters per Second
บทสรุปของเรื่องราวความรักของทั้งสาม ถึงผลลัพธ์ที่ทั้งสามได้เลือกที่จะเผชิญ และก้าวเดินต่อไป ซึ่งถ่ายทอดเรื่องราวผ่านช่วงเวลาในปี 2008 ทาคาคิ ได้กลับมาอาศัยอยู่ที่โตเกียวโดยทำงานเป็นผู้พัฒนาซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ใน บริษัทแห่งหนึ่ง และตลอดเวลา ในหนทางที่เขาเลือกเดินมักจะมีเงาของเธอแฝงอยู่ด้วยเสมอ แสดงถึงความยึดติดกับความรู้สึกและความทรงของเขาที่มีต่ออาคาริ ซึ่งเขาไม่สามารถลืมเธอได้ลง แม้ว่าเขาจะลองติดสันใจที่จะลืมเธอโดยการคบกับคนอื่นแล้วก็ตาม จนถึงจุดที่เค้ารู้สึกว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่สามารถลืมเลือนเธอไปได้ เขาจึงออกจากงาน และเลิกสนใจกับทุกๆสิ่ง สำหรับคานาเอะ อนาคตของเธอก็ยังคงเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน แต่ทางที่เธอเลือกเดินคือการตัดใจจากคนที่เธอรัก แม้ว่าจะเป็นเรื่องยากแต่เธอก็ได้เลือกทำในสิ่งที่เธอจะทำได้เพื่อคนที่เธอ รัก ส่วนทางอาคาริซึ่งจนถึงบัดนี้เธออยู่ในช่วงเตรียมตัวเพื่อเข้าพิธีแต่งงาน ซึ่งแม้เธอจะยังคงมีความรู้สึกที่ดีๆกับทาคาคิมากมาย ที่สังเกตได้จากการที่เธอได้หวนรำลึกถึงความทรงจำที่เธอกับเขาได้เจอกัน ครั้งสุดท้าย ในขณะที่เธอถือจดหมายที่เธอไม่ได้ส่งให้กับเขาในวันนั้น แต่ทางที่เธอเลือกเดินกลับเป็นการปล่อยผ่านความรู้สึกของตนเองโดยเหลือไว้ เพียงความทรงจำดีๆที่เธอได้มีร่วมกับเขา
ท้ายที่สุด วันหนึ่งในขณะที่ทาคาคิเดินเตร่อยู่บนถนนสายเดินที่เขากับอาคาริได้เดินผ่าน เส้นทางนี้บ่อยๆด้วยความเคยชิน ซึ่งด้วยความบังเอิญที่ทั้งคู่ได้เดินสวนกันอีกครั้งที่ทางรถไฟแห่งนี้ และในขณะที่รถไฟแล่นสวนทางกันอยู่นั้น ทั้งคู่ได้หันหลังกลับมามองกันอีกครั้ง เพียงแต่ว่ารถไฟที่วิ่งสวนกันทำให้ทั้งคู่ไม่สามารถมองเห็นกันและกันได้ แต่เมื่อรถไฟผ่านไป เขากลับไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว เขาจึงเพียงแค่ยิ้มให้กับตัวเขาเองและเดินต่อไป
ในทั้ง 3 ตอนที่ได้กลายเป็นภาพยนตร์ คุณชินไค เลือกที่จะแสดง, ระยะทาง, ความเปลี่ยวเหงา และเพลง one more time one more chance (บทเพลงในมิวสิกวีดีโอตอนจบของเรื่อง) เป็นสื่อกลางในการนำเสนอในภาพยนตร์ชุดนี้ โดยใช้ระยะทางเป็นหลัก ที่สื่อว่า แม้จะมีระยะทางที่ใกล้ แต่ก็จะมี ประเด็นที่ทำให้คนที่ 2 ห่างไกลกัน ในตอนแรก อาคาริ และ ทาคาคิ อยู่ใกล้กันเพียงนิดเดียวแต่ทั้ง 2 ก็ไม่ได้ให้จดหมายฉบับสุดท้ายแก่กัน หรือว่า สึมิดะ ที่แม้จะอยู่ใกล้ทาคาคิเพียงนิดเดียวก็ไม่ได้บอกความรู้สึกออกไป หรือ แม้แต่ตอนสุดท้ายที่รถไฟ แล่นตัดผ่านทั้งคู่ไป และเพลง one more time one more chance เหมือนเป็นสิ่งที่ตัวละครต้องการรำพันว่า หากมีโอกาสอีกครั้งฉันอยากจะทำสิ่งนั้น ถึงแม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้อีก และ ความเปลี่ยวเหงาคือสิ่งสุดท้ายที่ตัวละครในเรื่องนี้ทุกๆคน ต้องพบเจอ
ที่มาข้อมูล :
5 Centimeters Per Second : Audio Jap
:Sub Thai
Rip From DVD
DOWNLOAD
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น